Średnio osiągający długość 40cm od czubka nosa do końca ogona. Ogon jest krótszy od reszty ciała, ma 15–23 cm. Masa ciała 140–500 g, średnio 400 g. Samce są zwykle większe od samic. Wzrok słaby. Doskonały słuch, dotyk, węch i zmysł równowagi. Dojrzałość płciowa po 3-4 miesiącach. Ciąża trwa 22–24 dni, rodzi 2-5 razy w roku po 5-12 młodych w miocie. Jedna samica szczura wędrownego może mieć po 1 roku ponad 2000 osobników potomnych, które po następnym roku dają sforę liczącą 2.097.152 osobników. Żyją 3-4 lata, zwykle 12-18 miesięcy, Szczur wędrowny może rozmnażać się przez cały rok, chociaż częstotliwość rozrodu wzrasta w ciepłych miesiącach roku Populacje występujące w środowisku naturalnym mają po stronie grzbietowej szorstkie, brązowe futro, czasem z plamkami czarnych lub białych włosów, a od spodu są jaśniejsze, szare lub żółtobrązowe. Występują również osobniki z całym czarnym grzbietem. Uszy są krótsze niż u pokrewnych gatunków i podobnie jak ogon są nieowłosione. Szczur wędrowny prowadzi naziemny tryb życia, jest aktywny głównie nocą i o zmroku. Kopie nory, często w pobliżu wody. Jest doskonałym pływakiem, czym zasłużył na przydomek „szczura wodnego”. Potrafi przepłynąć dystans 2–2,5 kilometra. Nory są przeważnie złożone tj. Z komorami magazynowymi i gniazdowymi. Zwykle szczury żyją w dużych stadach, w których dominują samce. Hierarchia jest ustalana na podstawie wielkości osobnika. Kolonie mogą liczyć 200 osobników. Nocą szczury wędrują w poszukiwaniu jedzenia; potrafią nauczyć się skomplikowanej drogi do żerowisk przez sieci nor i kanałów. Znaczą drogi przy użyciu moczu. Są wszystkożerne. W miastach żywią się głównie odpadkami pozostawionymi przez ludzi. Jedzą pokarm roślinny: liście, korzenie, gałązki, nasiona, orzechy, owoce, kwiaty i warzywa. Preferują jednak pokarm zwierzęcy. Zjadają bezkręgowce, jaja i padlinę, potrafią polować, atakują pisklęta i dorosłe ptaki, myszy i małe jaszczurki Potrafią atakować także zwierzęta większe od siebie, w tym hodowlane, jak króliki i prosięta. Porywa szczenięta lisie z ferm, gęsiom wyjada błony pływne. Nie gromadzi pożywienia, zjada 20-28 g pożywienia w ciągu doby. Sfora 200-700 osobników w ciągu doby zjada 8-28 kg, w ciągu miesiąca – 240-840 kg. Szkodzą przez przenoszenie patogenów chorobotwórczych dla ludzi i zwierząt, wyjadanie i zanieczyszczanie odchodami zapasów jedzenia, uszkadzanie budynków, instalacji elektrycznej i wodociągowej. Szczur wędrowny boi się człowieka, jest mało agresywny. Gdy widzi człowieka, ucieka, lecz jeżeli nie ma dokąd – broni się poprzez atak, rzucając się na niego. Potrafią skoczyć na wysokość 70–80 cm

Nieco mniejszy od swojego krewniaka, szczura wędrownego. Długość ciała 16–23 cm, długość ogona 18–25 cm, masa ciała 175–300 g. Dojrzałość płciową osiągają po 3–6 miesiącach. Ciąża trwa od 20 do 24 dni; w jednym miocie samica rodzi od 3 do 15 młodych. w ciągu roku daje od 2 do 6 miotów. Okres rozrodczy trwa cały rok. Pysk ostro zakończony, duże uszy, cienkie i prawie nagie. Grzbiet ciała ubarwiony najczęściej na kolor szaro-brązowy, ale u różnych osobników występuje duża zmienność ubarwienia; od szarego poprzez różne barwy pośrednie aż do czarnego. Spodnia część ciała jaśniejsza. Ogon pokryty łuskami i rzadkim owłosieniem. Od szczura wędrownego różni się większymi uszami i dłuższym ogonem. Bardzo dobrze się wspina, używając do tego swego ogona przez co można go spotkać w miejscach wydawałoby się mało prawdopodobnych. Jest to typowy gatunek synantropijny. Przebywa wyłącznie w pobliżu siedzib ludzkich, gdzie zasiedla strychy, okręty, magazyny zbożowe, poddasza, hale targowe i różnego rodzaju zabudowania gospodarcze. Charakterystyczne jest to, że w odróżnieniu od szczura wędrownego zajmuje zwykle wyższe kondygnacje budynków. W glebie proste nory o jednym lub kilku otworach wylotowych. Często występuje w magazynach portowych. Szczur śniady jest aktywny głównie nocą. W miejscach, gdzie nie jest płoszony, wykazuje aktywność całodobową. Niechętnie pływa. Sam nie wchodzi do wody. Zmuszony pływa dobrze. Jest wszystkożerny i mało wybredny pod względem odżywiania. Dzienna porcja pokarmu wynosi około 20 gramów. Żywi się ziarnem zbóż, warzywami, ziemniakami, owocami. Jest gatunkiem bardzo szkodliwym z punktu widzenia człowieka. Podobnie jak szczur wędrowny, wyrządza duże szkody gospodarcze - niszczy żywność, przegryza instalacje elektryczne, uszkadza meble. Ponadto pośredniczy w przenoszeniu wielu chorób, w tym dżumy Szczur śniady boi się człowieka, jest mało agresywny. Gdy widzi człowieka, ucieka, lecz jeżeli nie ma dokąd – broni się poprzez atak, rzucając się na niego. Potrafią skoczyć na wysokość 70–80 cm Szczur śniady żyje do 4 lat .

Gatunek małego ssaka należącego do rodziny myszowatych. Długość ciała myszy domowej wynosi od 7 do 12 cm, natomiast ogon mierzy od 5,5 do 11 cm. Masa ciała mieści się w granicach 15 – 25 g, Dojrzewa w wieku 2–2,5 miesiąca. Liczba miotów wynosi między 5-8, a nawet do 10 rocznie. Ciąża trwa 20–21 dni, w miocie jest zwykle od 4 do 9 młodych. Najwięcej osobników rodzi się latem, w pozostałych porach roku rozrodczość jest niższa. Wierzch ciała o barwie szarej z lekko żółtawym odcieniem przechodzącym stopniowo w białawy kolor brzucha. Uszy są dość długie i cienkie, ogon słabo owłosiony, pokryty pierścieniami łusek ułatwiających wspinaczkę. Mysz domowa żyje najczęściej w skupiskach ludzkich i na polach uprawnych. Latem spotyka się ją głównie wśród zbóż, w ogrodach i sadach, gdzie kopie nory. Jesienią przenosi się do zabudowań gospodarczych, stodół, stajni, piwnic, osiedlając się w rozmaitych zakamarkach m.in. pod podłogami czy w dziurach ścian. Do budynków wabi je ciepło i zapach pokarmu. Przedostają się przez otwory >6 mm. Zostawiają feromony aby inne podążają ich szlakiem. Mysz to zwinne i szybkie zwierzę, świetnie skacze i biega, potrafi wspinać się po drzewach i ścianach, w czym pomaga jej ogon. Unika wody, ale w razie potrzeby jest dobrym pływakiem. Ma doskonały słuch i łatwo się płoszy. Najbardziej aktywna jest w nocy, chociaż żeruje także w ciągu dnia. Kilkugodzinne okresy aktywności zazwyczaj oddzielone są okresami odpoczynku. Jest wszystkożerna, żywi się przeważnie zapasami zgromadzonymi przez człowieka, na polach zjada głównie nasiona lub owady. Może odżywiać się tylko jednym rodzajem pokarmu (roślinnym lub zwierzęcym) bez szkody dla zdrowia. Myszy często gryzą przedmioty niejadalne, np. materiały włókiennicze, książki, papiery, kable a odgryzione fragmenty służą im do budowy gniazd. Nie robią zapasów na zimę. Przenosi chorobotwórcze patogeny które pozostawia wraz z moczem i kałem.

Niewielki ssak z rodziny myszowatych o długości ciała 8,5 - 13 cm oraz ogona 10 - 13 cm i wadze 22 - 45 g. Charakteryzuje się żółtawobrązowym ubarwieniem z białym brzuchem, na szyi jest jaśniejsza, posiada żółto-brunatną ( ochrową) obrożę. Posiada duże oczy i uszy. Okres godowy przypada od lutego do października. W ciągu jednego roku może wyprowadzić 3 do 5 miotów po 4 do 7 młodych. Ciąża samicy trawa 23 do 25 dni, po urodzeniu małe są ślepe, otwierają oczy po 13 dniach, pozostają z matką przez trzy tygodnie. W wieku ośmiu tygodni są już dojrzałe płciowo Środowisko jej występowania to przede wszystkim zarośla lasów mieszanych i liściastych, parki i ogrody. Zimą przenosi się do domostw. W górach występuje do 2000 m n.p.m. Mysz ta aktywna jest o zmierzchu i w nocy. Jest ssakiem mało towarzyskim. W pokarmie dominują nasiona, owoce, grzyby, pąki i pędy roślin oraz owady.

Niewielki gryzoń z rodziny myszowatych, przedstawiciel rodzaju Apodemus, do którego zaliczają się także inne pospolite europejskie gryzonie, jak mysz zaroślowa i mysz leśna. Bardzo małe uszy odróżniają mysz polną od np. myszy leśnej. Charakteryzuje się czarną pręgą wzdłuż kręgosłupa na grzbietowej części ciała. Sierść brązowa, strona brzuszna i łapy - białe. Długość ciała bez ogona 7,0-12,5 cm, Długość ogona 6,4-8,9 cm. Masa 15-39 g. Dojrzałość płciowa po 2 miesiącach. Ciąża trwa 21-23 dni. Samica rodzi 3-4 x w roku po 2-9 młodych. Żyje do 1.5 roku. Zamieszkuje ogrody warzywne, sady, łąki, pola, brzegi lasów, zarośla. Buduje nory proste, długie, płytko pod powierzchnią. Na zimę szuka schronienia w: stogach zbóż, stodołach, kopcach ziemniaków i buraków, budynkach. W zależności od pory roku żywi się: Wiosną – wschodami zbóż, Latem warzywami, owadami, nasionami. Jesienią i zimą -ziarnem zbóż, korą drzew, bulwami i korzeniami w kopcach

Niewielki ssak z rodziny myszowatych. Długość ciała bez ogona 7,5 - 11 cm. Długość ogona 7 - 11,5 cm. Masa 20-30 g. Charakteryzuje się żółtawobrązowym ubarwieniem z szarym odcieniem na grzbiecie, brzuch jest jaśniejszy. Okres godowy przypada od marca do października. W ciągu rok wydaje od 3 do 4 miotów po 3 do 8 młodych. Ciąża samicy trwa 23 dni, po urodzeniu młode są ślepe, otwierają oczy po 18 dniach. Pozostają z matką przez dwa do trzech tygodni, następnie stają się samodzielne. W wieku ośmiu tygodni są dojrzałe płciowo. Jej siedliskiem są zarośla na obrzeżach lasów oraz parków, pola i polany leśne, zimą przenosi się do budynków. Mysz ta aktywna jest o zmierzchu i w nocy. Jest mało towarzyska. W razie niebezpieczeństwa ucieka skacząc na tylnych łapach, wykonuje wtedy skoki na odległość nawet 80 cm. W jej pokarmie dominują nasiona traw, ziół i drzew, pąki i pędy roślin, jagody, grzyby, owady, pająki oraz ślimaki.